تو آسمان آبی آرام و روشن

من ٬ چون کبوتری که می پرم در هوای تو

یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم !

با اشک شرم خویش بریزم به پای تو

بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح

بگذار تا بنوشمت ای غنچه ی شراب

بیمار خنده های توام بیشتر بخند !

خورشید آرزوی منی گرم تر بتاب !